του Θέμη
«Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της», «Η χώρα έχει καταστραφεί», «δυστυχώς επτωχεύσαμε» είναι λίγες μόνο από τις φράσεις που ακούμε καθημερινά από το στόμα χιλιάδων Ελλήνων. Πολλοί μάλιστα παρακινούν τα παιδιά τους να φύγουν από την Ελλάδα και να βρουν δουλειά στο εξωτερικό, όπου «τα πράγματα είναι καλύτερα» όπως ισχυρίζονται.
Λίγο καιρό πριν, κάναμε μια συζήτηση στο μάθημα της ερευνητικής εργασίας (πρότζεκτ) που, ενώ ξεκίνησε ως αναζήτηση των κριτηρίων για επιλογή επαγγέλματος, κατέληξε σε μια αντιπαράθεση όσον αφορά στην σημερινή κατάσταση της χώρας και στην δυσκολία επαγγελματικής αποκατάστασης. Με λύπη διαπίστωσα ότι πολλοί συμμαθητές μου σκόπευαν στο μέλλον να ζήσουν σε κάποια άλλη χώρα, καθώς θεωρούσαν ότι εκεί το μέλλον τους διαφαίνεται λαμπρό. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Όλοι συμφωνήσαμε ότι για την κρίση της Ελλάδας φταίει σε μεγάλο βαθμό η νοοτροπία των κατοίκων. Όταν ο καθένας κοιτάζει το συμφέρον του, δεν ενδιαφέρεται για τον συνάνθρωπό του, αλλά προσπαθεί να κλέψει και να εξαπατήσει, φυσικό είναι να επέλθει η κρίση. Όσοι υποστήριζαν ότι είναι θέμα νοοτροπίας, ισχυρίζονταν ότι σε άλλες χώρες δεν γίνεται αυτό, δηλαδή οι άνθρωποι σκέφτονται το κοινό καλό υπακούουν στους νόμους και κατ’ επέκταση έχουν μια καλύτερη ζωή.
Τι τους κάνει, όμως να είναι σίγουροι ότι η νοοτροπία των άλλων λαών είναι καλύτερη; Σε ποια άλλη χώρα στις 12:00 το βράδυ οι δρόμοι σφύζουν από ζωή; Σε ποια άλλη γλώσσα υπάρχει η λέξη φιλότιμο; Σε ποια άλλη χώρα οι άνθρωποι ξέρουν να διασκεδάζουν όπως στην Ελλάδα; Σε καμία. Και αυτό επειδή οι άλλοι λαοί «ζουν για να δουλεύουν». Εμείς «δουλεύουμε για να ζήσουμε». Δεν μπορείς λοιπόν να κατηγορείς όλους τους Έλληνες επειδή ορισμένοι πολιτικοί έκλεψαν, εξαπάτησαν, και έφεραν την χώρα σ’ αυτή την κατάσταση.
Εν πάση περιπτώσει, όμως, ας δεχτούμε ότι για το ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε ευθύνη έχει η νοοτροπία μας. Εμείς, οι νέοι είμαστε το μέλλον αυτής της χώρας, η «αφρόκρεμά» της. Εμείς μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να τον κάνουμε καλύτερο. Στο χέρι μας είναι να βελτιώσουμε τη ζωή μας κάνοντας τις σωστές επιλογές και αποδεικνύοντας ότι δεν φταίει η νοοτροπία του Έλληνα, αλλά οι αποφάσεις μιας μικρής ομάδας πολιτών που εύκολα μπορεί κάποιος να τους χαρακτηρίσει προδότες.
Πώς όμως να αλλάξει η νοοτροπία αν δεν αλλάξει η στάση μας απέναντι στα προβλήματα της χώρας. Πολλοί συμμαθητές μου ‘’διαδήλωναν’’ ότι πρέπει να γίνει μια αλλαγή στην συμπεριφορά των Ελλήνων και την ίδια στιγμή έλεγαν: «Χαζός είμαι να κάτσω στην Ελλάδα; Θα φύγω στο εξωτερικό όπως κάνουν όλοι». Τους είναι εύκολο να διαπιστώνουν το πρόβλημα, αλλά όταν χρειάζεται λύση φεύγουν μακριά. Γιατί να πας στο εξωτερικό; Γιατί να κάνεις ότι κάνουν οι άλλοι; Έτσι αποδεικνύεις ότι η νοοτροπία δεν πρόκειται να αλλάξει, ενώ εσύ πριν φώναζες πως χρειαζόμαστε μια αλλαγή.
Οι άνθρωποι απορούν γιατί δεν πάει καλά η Ελλάδα. Η απάντηση είναι απλή. Επειδή ο ενεργός πληθυσμός της προτιμά να ακολουθήσει τη μάζα παρά να βοηθήσει τη χώρα του. Αν έμενε στην Ελλάδα το 1/10 όσων έφευγαν στο εξωτερικό η Ελλάδα θα αναπτυσσόταν. Γιατί αυτό χρειάζεται. Έξυπνους και νέους ανθρώπους που με τις φρέσκες ιδέες τους θα την έκαναν να πάει μπροστά. Δεν αξίζει, λοιπόν, όχι μόνο να μείνεις στην πατρίδα σου, αλλά και να κάνεις ό, τι μπορείς για να την βοηθήσεις; Να αγοράζεις ελληνικά προϊόντα, να προτιμάς ελληνικές υπηρεσίες, να πας σε πορείες και να αντιδράσεις σε όλους εκείνους που προσπαθούν να την καταστρέψουν;
Δυστυχώς πολλοί από τους συμμαθητές μου και σ’ αυτό το ερώτημα απάντησαν: «Όχι, δεν αξίζει να αγαπάμε μια χώρα που δεν μας προσφέρει τίποτα. Δεν αξίζει να προσπαθήσουμε για κάτι που δεν μπορεί να μας εξασφαλίσει δουλειά και χρήματα, ακόμα και αν αυτό το κάτι είναι η πατρίδα μας». Εν ολίγοις λένε ότι δεν θέλουν να είναι Έλληνες, διότι αν ήθελαν θα έκαναν πολλά για την χώρα τους ή τουλάχιστον θα την αγαπούσαν. Ε, λοιπόν, εγώ απαντώ σ’ αυτούς ότι δεν αξίζει να λέγονται Έλληνες. Γιατί ενώ αυτοί το θεωρούν ντροπή, εγώ είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας. Και υπάρχουν τουλάχιστον 50 λόγοι για να είμαι περήφανος. Απλά διαβάστε αυτό: http://www.logia.gr/quote/jk15/100-%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82
Άλλωστε, η πατρίδα δεν είναι μόνο τα βουνά, τα ποτάμια, οι λίμνες και οι θάλασσες (αν και στην Ελλάδα όλα αυτά αφθονούν και ανταμείβουν ακόμα και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη). Πατρίδα είναι και οι άνθρωποι. Είναι και η οικογένειά σου. Είναι οι συνήθειές σου. Είναι ο πολιτισμός, η γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα. Και πιο πλούσιος πολιτισμός από αυτόν της Ελλάδας δύσκολα μπορεί να βρεθεί.
Για φανταστείτε μια ζωή μακριά από την πατρίδα σας. Ίσως η πρώτη σας σκέψη να είναι «Καλύτερα. Οι άλλες χώρες δεν συγκρίνονται με την Ελλάδα». Για ξανασκεφτείτε το. Μια ζωή μακριά από την οικογένειά σας, από τους φίλους σας, από τις ρίζες σας, από τον ήλιο και τις απέραντες παραλίες, σε μια χώρα όπου δεν θα ακούτε τη μητρική σας γλώσσα, όπου η ζωή σας θα ναι μονότονη, όπου θα καταντήσετε στρατιωτάκια ρυθμισμένα να πηγαίνετε από το σπίτι σας στην δουλειά και από τη δουλειά στο σπίτι.
Κλείνοντας, παραθέτω αυτό το ποίημα, το οποίο διάβασα στην ρητορική και πιστεύω ότι ταιριάζει στην περίσταση:
Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;
Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;
Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι
καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά;
κάθε νησάκι της ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μὴν εἶναι τάχατε τὰ ἐρειπωμένα
ἀρχαία μνημεῖα της χρυσὴ στολή,
ποὺ ἡ τέχνη ἐφόρεσε καὶ τὸ καθένα
μία δόξα ἀθάνατη ἀντιλαλεῖ;
Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,
καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ
καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα
καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου